Over de helft

Hoi allemaal!

Op dit moment zit ik hier alweer 11 weken, dus ik zit al over de helft. Nog 10 te gaan! De tijd gaat echt snel.

De tweede week samen met Rick was ook weer super. Helaas had ik wel stage, maar hij kwam dan gewoon bij me op het strand liggen.

Zaterdag hebben we een hele leuke dag gehad. We hebben toen samen met acht huisgenoten de Christoffelberg beklommen!
Dit vond ik uiteindelijk heel erg meevallen. Het was een zware klim, maar na 3 kwartier waren we al op de top. Het uitzicht vanaf daar was fantastisch!! Toen we weer beneden waren zijn we doorgereden naar het strandje van Soto (waar we ook gebarbecued hadden). Na even lekker gezwommen te hebben, had Reisleider Mandy een heerlijke lunch klaargemaakt voor iedereen!
Toen we waren uitgegeten, zijn we het verlaten spookresort wezen verkennen. Was erg interessant om te zien, volgens mij is het vroeger een erg mooi resort geweest. Het is in 2009 failliet gegaan.
Zaterdagavond was helaas de laatste avond voor Rick.. D-Rashid kwam toen draaien in Bermuda, dus we hebben nog wel een goed feestje gehad.

Gister was het dan toch echt tijd voor hem om terug naar Nederland te gaan.. Het is echt supergek dat hij er ineens niet meer is. Het wegbrengen naar Hato en afscheid nemen ging ook echt supersnel. Na twee weken was ik er ook zo aan gewend dat hij bij me was.. Maar gelukkig komt mama woensdag!!

De eerste helft van mijn tijd hier is supersnel gegaan, dus ik denk dat de tweede helft ook erg snel gaat. Ik heb het verder nog steeds geweldig. Het is nu even moeilijk om Rick weer te missen, maar gelukkig heb ik veel lieve mensen om me heen. Het is gewoon weer ff wennen.

Een huisgenootje van mij heeft een geweldig stukje geschreven over het leven als stagiaire op Curaçao. Die wil ik toch even met jullie delen, zodat jullie een nog beter beeld krijgen van mijn leven hier!
________________________________________________________
Maandagochtend, het begin van een nieuwe week in het kleine paradijsje.
Opstaan bij een temperatuur waar je heel Nederland op dit moment blij mee kan maken. De wekker in Curacao gaat weer.
Het eiland waar je onderweg slapende mensen in een bushokje ziet, wachtend op het volgende dikke-lippen-busje die voorbij komt rijden. Rijd je 10 meter verder, zie je iemand in slaap achter het stuur omdat het invoegen waarschijnlijk iets te lang duurde. Het eiland waar het wachten bij de immigratiedienst net zo lang duurt als het wachten op een trein van de NS wanneer er 1 sneeuwvlokje uit de lucht valt. Waar chauffeurs van een betonwagen íets te vaak denken dat ze de Antilliaanse Michael Schumacher zijn en je ineens zo'n ding gekanteld bij een rotonde ziet liggen. Kan gewoon.
Hup, de auto in richting je stage. Een avontuur waar je gemiddeld 7 bijna-dood-ervaringen hebt met een local die z'n stoel in standje Hangmat heeft staan en daardoor niet boven 't stuur uitkomt. Waar 50 kmh te hard rijden het je 250 gulden of 2 dagen celstraf kost in plaats van dat mooie roze pasje. En dat allemaal in een auto die voor zoveel uitstoot zorgt dat de vegetarische, Toyota Prius rijdende boomknuffelaars spontaan hun jaarsalaris aan Greenpeace doneren. Na 30 minuten in smog te hebben gereden begint de stagedag weer. Het moment waar je weer alle spelletjes in de App Store kan gaan uitspelen totdat je lunchpauze hebt. Dan begint het feest pas echt. Bij de snack is iedereen je beste maat en kan je voor 15 gulden een bak chinees halen waar je een weeshuis mee kan onderhouden. Of toch maar weer die fastfood hemel. De meest vulgaire reggaeton door de speakers bij de Burger King als je bier besteld (ja mensen, bier bij de Burger King), de MacDonalds waar je je na een Bacon Tripple zo vies en smerig voelt dat je zo bij de dames van Campo kan intrekken. Sorry Sonja!
Na je feestmaal moet je tot 17.00 uur doen alsof je de Papiamentse taal begrijpt en lachen om een grap van je collega die je totaal niet verstaat. Doe dat 5 keer in de week en je hebt het leven van een stagiair op De Antillen.
Maar dan begint het weekend. Het moment waar we heel de week al met puppy oogjes naar uitkijken en de kledingbattle weer losbarst. Het kortste rokje wordt uit de kast getrokken, de onderlinge stare-down over wie er de meeste knoopjes van z'n blouse open heeft is van start gegaan. De dagen waar je, als je thuiskomt van het stappen en pure alcohol zweet, tegen je huisgenoot 'werkse!' zegt en 'slaaplekker' als antwoord krijgt.
Na een avond flink uit je panty is de zondagochtend aangebroken. De kater neemt het formaat van een olifant aan, de orgaanfuncties zijn weer keihard gesneuveld tijdens de happy hours. Snel in je oude barrel stappen en een whiskeyontbijt scoren bij de MacDonalds.
Na het uitbuiken en het klagen is het tijd om flink bij te komen op het strand. Blauwe zeeën, witte stranden, een bak goede muziek, bbq en een stel toffe huisgenoten. Kan ik opzich wel aan wennen. Nog even genieten van de zonsondergang en terug naar huis. De week zit er weer op en het aftellen komt steeds dichterbij.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen, nieuwe herinneringen die je ABSOLUUT NIET zal vergeten.
Het eiland waar je, ongewild, finaal de afgrond wordt ingetrokken en tóch nog steeds bruiner wordt. Het eiland dat stiekem gewoon een droom is die 5 maanden duurt.
Of ik wakker wil worden? Dat is dezelfde denkwijze als die van de bedenker van het Koningslied.

*Copyright to Robin Langerak ;)*
---------------------------------------------------------------------------------

AYO! XXX